Γεώργιος Κοντός

Η διαπραγμάτευση είναι η λήψη μιας απόφασης. Είναι μια από τις μεθόδους, υπάρχουν 5-6, για να πάρουμε μια απόφαση. Η διαφορά της διαπραγμάτευσης με όλες τις άλλες μεθόδους αποφάσεων είναι ότι χρειαζόμαστε την αποδοχή (στην απόφαση) της άλλης πλευράς, αλλά συγχρόνως και η άλλη πλευρά πρέπει να έχει τη δική μας συγκατάθεση. Η διαπραγμάτευση είναι συνενετική λύση στην διαφορά δύο ή περισσοτέρων ιδιωτών.

Δεν γεννιόμαστε με τις γνώσεις και τη δεξιότητα της διαπραγμάτευσης. Δυστυχώς πολλοί νομίζουν ότι είναι καλοί διαπραγματευτές και ότι γεννήθηκαν με αυτή την ικανότητα. Αλλά, δυστυχώς πολλοί από αυτούς, πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν “τι αφήνουν επάνω στο τραπέζι”. Η εμπειρία ή η ευφυΐα από μόνες τους δεν είναι αρκετές και ικανές για να κάνουν κάποιον αποτελεσματικό διαπραγματευτή.

Η διαπραγμάτευση έχει και κόστος (όχι μόνο όφελος) για κάθε πλευρά.. Διαπραγματευόμαστε για να έχουμε κάποιο όφελος, κέρδος. Αλλά για να πάρουμε από την άλλη πλευρά, είναι φανερό ότι πρέπει να δώσουμε και σε αυτήν κάτι. Άλλωστε γιατί να μας δώσει αυτά που θέλουμε, αν δεν πάρει και αυτή κάτι από αυτά που ζητάει; Αν δεν είσαι διατεθειμένος να μην πληρώσεις κάποιο κόστος, μη διαπραγματεύεσαι. Για να πάρεις πρέπει και να δώσεις.

Ειδικά όταν επιδιώκεις διαπραγμάτευση με funds, διαπραγμάτευση με εισπρακτικές και ρύθμιση δανείων πρέπει να είσαι απόλυτα προετοιμασμένος.  Ο δάσκαλος μου κύριος Δημοσθένης Παπακωνσταντίνου έλεγε πάντα πως όλα είναι διαπραγματεύσιμα και έτσι είναι! Οι στόχοι μας θα πρέπει να είναι ρεαλιστικά αισιόδοξοι και να δίνουν λύση στο πρόβλημα μας. Αυτό απαιτεί σχεδιασμό και προετοιμασία. Ποτέ δεν μπαίνουμε σε μια διαπραγμάτευση χωρίς προετοιμασία!